Martine vertelt:
Sinds september 2021 heb ik een mooie versiering op mijn rechterborstkas; een tatoeage in de vorm van een bloem. Af en toe ga ik naar de sauna. Ik word dan vaker gecomplimenteerd met mijn mooie tatoeage maar ook met de betekenis ervan. Mensen zeggen dan ook “Je zou je verhaal moeten delen. Jij kan een voorbeeld of hart onder de riem voor anderen zijn!”
Mijn levensmotto is dat ik wil bijdragen aan de ontwikkeling en het levensplezier van anderen. Mijn verhaal is mijn verhaal en mijn tatoeage is mijn persoonlijk symbool. Maar als mijn verhaal een bijdrage kan leveren aan, het steuntje in de rug voor anderen en een voorbeeld kan zijn voor het omgaan met tegenslagen, dan doe ik dat heel graag.
Oké, hier dan mijn verhaal:
In 2019 heb ik voor de tweede keer borstkanker gehad. Voor de tweede keer aan mijn rechterborst. Het was een kopie van de tumor uit 2009. Echter de behandeling niet. Waar ik in 2009 kon volstaan met een borstsparende operatie en bestraling was in 2019 het scenario ‘borstamputatie’ en hormoonbehandeling. Daar was ik eerst best ondersteboven van. Dat scenario was op één of andere manier niet in me opgekomen. Dat moest ik wel even een plek geven. Ook niet wetende hoe ik daar na de operatie op zou reageren.
Nadat ik twee weken uitstel van operatie heb gevraagd, kwam er toch rust en acceptatie. Direct na en ook na het herstel was ik heel nuchter en keek ook met alle acceptatie naar mijn lichaam. Ik merkte dat als ik voor een tegenvaller sta, ik er berusting in krijg, ga handelen en het onderdeel maak van mijn leven.
In de weken voor de operatie heb ik op internet foto’s bekeken van vrouwen met één of twee geamputeerde borsten. Ik wilde weten wat ik kan verwachten. Ook zag ik toen foto’s van vrouwen met tatoeages op hun nieuwe borstkas of op hun gereconstrueerde borsten. Ergens had ik toen een gedachte “misschien is dat wel een manier” waarop ik ermee om zal gaan.
Bijna twee jaar na mijn borstamputatie, in de zomervakantie van 2021 kreeg ik de behoefte om weer naar de foto’s van de tatoeages te bekijken. Ik merkte dat ik mijn lichaam wel wat gehavend vond met het litteken. Een borstreconstructie kon ik mij eigenlijk niet iets bij voorstellen.
Ik heb direct na die vakantie een afspraak gemaakt bij een goed aangeschreven tatoeageshop. Ook heb ik contact opgenomen met de regieverpleegkundige van de mammapoli. Ik wilde wel informatie over een eventuele borstreconstructie om een weloverwogen keuze te maken. Diezelfde week had ik een het gesprek bij de tatoeageshop en bij de regieverpleegkundige.
Na de gesprekken werd ik volledig bevestigd in mijn eerste gevoel. Ik wil ‘nu’ leven, het beste uit het leven halen en sterker worden uit tegenslagen. De littekens van de tegenslagen omarmen en koesteren. Kortom ik koos voor een tatoeage op mijn rechterborstkas. De tatoeëerder heeft een mooie bloementak voor mij ontworpen. Deze heeft hij eerst getekend op mijn rechterborstkas. Ik vond het meteen mooi en helemaal passen bij mij, het klopte.
Drie weken later is de tatoeage geplaatst. Mijn reconstructie was klaar in een middag. Ik voel me er heel goed bij en een soort van bevrijd en vrij. Dit is wie ik ben en hoe ik de dingen doe. Niemand ziet het, het is van mij. Ben ik in de sauna, dan ben ik er trots op.
Dit is mijn verhaal en mijn keus. Ik begrijp zeker dat vrouwen wel voor reconstructie kiezen. Dat is een heel persoonlijk proces en keuze. En er is geen goed of fout in. Dit is mijn verhaal en ieder verhaal is heel persoonlijk.
Ik hou van het leven en ik hou van het HR vak en coachingsvak. Deze passies en mijn krachten wil ik combineren met mijn compassie voor vrouwen die te maken hebben (gehad) met borstkanker. Daarom heb ik de Stichting Beter Personeelsbeleid opgericht. https://beterpersoneelsbeleid.nl/
Een deel van mijn trajecten breng ik onder bij deze Stichting. Een deel van de winst van Stichting Beter Personeelsbeleid doneer ik aan het KWF/Pink Ribbon.
https://www.kwf.nl/onderzoek/financieringsinformatie/kwf-en-pink-ribbon
Martine Scholten
Maart 2023
2 gedachten over “Een bloem op mijn borst”
Wauw, wat mooi dat je er zo mee om bent gegaan Martine! En zo goed je behoefte hebt doorvoeld, ernaar hebt geluisterd en er een prachtig kunstwerk aan over hebt gehouden. Was het ook een soort afronding van het traject voor je?
Ik hoor tegenwoordig ook bij ‘de club’. Zo fijn dat mensen hun ervaringen delen! Kunnen we allemaal leren van elkaar.
Succes Martine, en geniet!
Ik wist ’t al, maar wederom wordt het bevestigd: Je bent ’n topper!
Veel succes met deze missie. Helpen vanuit jouw ervaring, is een aanwinst voor vrouwen die er mee moeten dealen.